Na początku XX wieku, w miejscu, gdzie dziś swoje mecze rozgrywają piłkarze Lechii znajdowała się strzelnica wojskowa. Następnie teren ten zdemilitaryzowano przekształcając go w boisko do gry w piłkę nożną. Nadano mu imię Jahna Kampfbahn’a - niemieckiego odpowiednika znanego u nas propagatora kultury fizycznej Henryka Jordana.
Jako datę powstania stadionu uznaje się rok 1927, kiedy to obiekt doczekał się trybun. Stanowiło je jedynie sześć rzędów ławek wykonanych z drewna. Natomiast zadaszona część amfiteatru miała kształt podobny do dzisiejszego. Osiem lat później obiekt powiększono dobudowując także halę sportową oraz budynek, w którym dziś mieszczą się biura MOSiR, Lechii a także Hotel „Roko”. Obiekt nazwano imieniem Alberta Forstera – Gauleiter’a Wolnego Miasta. Ciekawostką jest fakt, że już w tym okresie stadion posiadał urządzenie do zraszania murawy, które zostało niestety zniszczone w trakcie działań wojennych. Był to największy i najnowocześniejszy wówczas obiekt sportowy wschodnich Niemiec.
Do 1945 roku obok zastosowań sportowych wykorzystywany był on do wieców organizowanych przez NSDAP. W tym też okresie wykopano tunel, który łączył obiekt z St. Michaelisweg, tj. dzisiejszym odcinkiem ulicy Traugutta. Przebiegał on pod Szubieniczną Górą, u podnóża której znajduje się doskonale znana kibicom Lechii „Trybuna Leśna”.
30 marca 1945 r. Gdańsk został "wyzwolony" przez Armię Czerwoną i Wojsko Polskie. Armia Czerwona potraktowała miasto jako swoją zdobycz niszcząc i plądrując niemal wszystko co stanęło na jej drodze. Miasto zostało w 90% zniszczone, a większość jego mieszkańców bądź sama zbiegła, bądź została przepędzona lub wymordowana.
Do tego wyludnionego i wyniszczonego miasta zaczęli stopniowo przybywać jego przyszli mieszkańcy – Polacy. Z początku byli to ludzie mający przygotować miasto do w miarę normalnego życia. Z czasem zaczęła też napływać ludność z zagrabionych przez sowietów terenów na kresach II Rzeczpospolitej. Ich duży odsetek wywodził się z Lwowa i Wilna. Nie zabrakło również mieszkańców Polski centralnej, których nad morze przywiodły marzenia o lepszym życiu w Gdańsku, który jawił się im jako miejsce o dużych możliwościach.
Naturalnym zjawiskiem było też pojawienie się w Gdańsku ludzi, którzy przed wojną byli sportowcami. Już w kwietniu odbyły się w Gdańsku pierwsze imprezy sportowe. Jednak sport nie od razu zawitał na stadion położony przy St. Michaelisweg. Ten początkowo podlegał jurysdykcji wojskowej.
Wobec trudnej sytuacji panującej w zniszczonym mieście, władze postanowiły zorganizować Święto Sportu, jako antidotum na zmartwienia dnia codziennego pierwszych powojennych gdańszczan. Patronat nad wydarzeniem objęli: Prezydent Gdańska Franciszek Kotus - Jankowski, Dowódca Batalionu Morskiego kom. Karol Kopiec, dowódca 16 Batalionu Piechoty płk. Jan Bołbat oraz dyrektor nowo powstałego przedsiębiorstwa Biura Odbudowy Portów inż. Władysław Szedrowicz. Termin zawodów wyznaczono na 25-26 sierpnia, a ich areną miał być, między innymi, Stadion Miejski przy ulicy Traugutta.
Sam obiekt, podobnie jak jego najbliższe otoczenie, wiosną i wczesnym latem 1945 roku, stał się areną gruntownych zmian. Istniejące do końca wojny ulice: Am Heiligenbrunn oraz St. Michaelisweg stały się jedną ulicą Romualda Traugutta. Z niewyjaśnionych do dzisiaj przyczyn funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UB) nakazali zasypanie tunelu łączącego ulicę Traugutta ze stadionem. Na samym obiekcie przeprowadzono żmudne prace związane z usuwaniem gruzu, a także zniszczonego poniemieckiego sprzętu wojskowego. W akcję porządkowania stadionu zaangażowani byli, obok żołnierzy, także sportowcy. Gruntownemu remontowi poddano również szatnie. Początkowo wodę do nich dowożono beczkowozami, co uległo zmianie dopiero w okresie późniejszym. Nowy kształt zyskał również dzisiejszy sektor „Prosta”. Do 1945 roku był on podzielony na dwie części. Po wojnie połączono dwa odcinki wału ziemnego charakterystycznym „mostkiem”, który do dziś stanowi część widowni.
1 sierpnia 1945 roku powstało Biuro Odbudowy Portu. Tego też dnia proklamowano powstanie Klubu Sportowego przy Biurze Odbudowy Portów. Pierwszymi sekcjami były piłkarska oraz lekkoatletyczna. Natomiast 6 sierpnia 1945 roku Zarząd Miejski przekazał nowo powstałemu klubowi boisko sportowe przy Traugutta, wraz z całkowitym urządzeniem i budynkami. Początkowo klub współdzielił boisko wraz z żołnierzami Wojska Polskiego. W chwili gdy cały obiekt został własnością miejską, klubowi przyznano prawo do bezpłatnego z niego korzystania. Już 8 sierpnia odbył się pierwszy trening piłkarzy biało –zielonych, a 10 dni później K.S. B.O.P. rozegrał swój pierwszy historyczny międzyklubowy mecz, w którym pokonał Gryf Wejherowo 3:0!
9 sierpnia 1945 r. Klub Sportowy Biura Odbudowy Portów zgłosił do Zarządu Miejskiego w Gdańsku listę 22 sportowców mających wystąpić w Święcie Sportu. Co ciekawe poszczególnych zawodników zgłoszono do kilku dyscyplin, np. Marian Łącz grał w piłkę, startował w biegu na 3 km. oraz pchnięciu kulą.
Święto Sportu miało swój nieoficjalny początek już 19 sierpnia, kiedy to zainaugurowano błyskawiczny turniej piłkarski z udziałem 8 gdańskich drużyn. Nie obyło się bez niespodzianek, gdyż do finału dotarły Płomień Gdańsk oraz, po zwycięstwie z K.S. B.O.P., Flota Nowy Port.
26 sierpnia zaplanowano na Stadionie Miejskim rozegranie zawodów aż w 12 dyscyplinach. Już na długo przed rozpoczęciem zawodów stadion zapełnił się w całości! O zakończonej niedawno wojnie przypominały rozrzucone na trybunach sterty, zaplombowanych na szczęście, skrzyń z amunicją. Niemało tkwiło ich także w niecce stadionu. Największym osiągnięciem zawodników K.S. B.O.P. było tego dnia zajęcie 2 miejsca w sztafecie panów 4 razy 100m, w skład której wchodził między innymi piłkarz Bolesław Żytniak.
Na początku września 1945 roku, regularne występy na Stadionie Miejskim, rozpoczęli piłkarze K.S. B.O.P. 2 września przegrali oni towarzyski mecz z Milicyjnym K.S. 4:6. Począwszy od 9 września biało – zieloni, co niedzielę, ogrywali kolejnych rywali i z kompletem zwycięstw zakwalifikowali się do A – klasy okręgu gdańskiego. W tych rozgrywkach radzili sobie również efektownie (5 zwycięstw oraz 1 remis) i z końcem roku, gdy rozgrywki przerwały śniegi i mrozy, zajmowali pozycję lidera tabeli. W skład tej drużyny wchodzili: Stanisław Baran, Tadeusz Hogendorf, Marian Łącz, Zygmunt Czyżewski, Stefan Lasota, Bolesław Żytniak, Aleksander Krasicki, Aleksander Kupcewicz, Stanisław Grządziel, Gwoździński, Januszewski, oraz bramkarz Ludwik Łoś.
Sezon zakończono efektownym akcentem. 16 grudnia, przy Traugutta, piłkarze K.S. B.O.P. rozegrali towarzyskie spotkanie z załogą angielskiego statku „Fort Bourbon”, który zawinął do Gdańska z darami UNRRA. Spotkanie odbyło się na porządnie już zmarzniętym i lekko pokrytym śniegiem boisku. Na trybunach mimo dotkliwego chłodu, znalazło się paruset widzów. Mecz zakończył się zwycięstwem gdańszczan 14:1 (5:0). Tak zakończył się sportowy rok, który zaczął się przy St. Michaelisweg, a skończył przy Traugutta. Rok 1945!