Razack Traore w Lechii. Kulisy jego pobytu

Abdou Razack Traore w 2007 roku czyli ledwie trzy lata wcześniej został przez magazyn „World Soccer” umieszczony na liście 50 największych światowych talentów. Do Lechii został wypożyczony z norweskiego mistrza kraju, Rosenborga Trondheim, w barwach którego grał w Lidze Mistrzów m.in. przeciw Chelsea gdzie udało się zremisować na Stamford Bridge 1:1. Skład „The Blues” wtedy pod kierunkiem Jose Mourinho jeszcze dziś robi wrażenie: Cech, Belletti, Terry, Alex, Ashley Cole (Ben-Haim 73), Joe Cole (Wright-Phillips 74), Makelele, Essien, Malouda, Szewczenko, Kalou.

Nie piszemy tego z powodu wrodzonej grafomanii (chociaż też, to przyjemność gdy ekran zapełniają kolejne litery), chcemy po prostu pokazać, że urodzony na Wybrzeżu Kości Słoniowej reprezentant Burkina Faso nie był ogórkiem. Każdy kto przychodzi do Polski musi mieć bardziej lub mniej ukryty defekt – z Norwegii Razack chciał odejść nie tylko dlatego, że było mu za zimno, chłodne były również relacje w szatni – gdy Afrykanin starł się podczas treningu z gościem o nazwisku Øyvind Storflor (tamtejszy Łukasz Surma z ponad 400 meczami w lidze) dostał dyskwalifikację i było jasne, że komu w drogę temu czas.

Czemu Polska? Wspomina Paweł Żelem, prezes mistrzowskiego Piasta Gliwice, wówczas skromny dyrektor w Lechii:

- Zadzwonił do mnie Peter Pawłowski syn Tadeusza Pawłowskiego. Peter był jeszcze zdrowy, pracował dla agencji austriackiej Star and Friends. Mówi, że ma zajebistego zawodnika. Trenerem Śląska był wówczas Ryszard Tarasiewicz, gdy usłyszał, że ma wziąć piłkarza od Pawłowskiego, a Rysiek na punkcie Tadka miał ogromną alergię to nie ma opcji. Tam nikt nie był zainteresowany to Peter zadzwonił do mnie.

Cały artykuł na Lechiahistoria.pl