Ł.Smolarow: Czuję, że jestem w dobrym miejscu

Wiem, że często pan podróżuje. Gdzie warto pojechać, by poszerzyć swoje horyzonty?
Po sobie widzę, że na różnych etapach życia fascynowały mnie różne miejsca. Te zmienności są tak naprawdę stałą. To, co mnie interesowało w wieku 20 lat, mniej interesowało mnie pięć lat później, a już zupełnie inny obszar był mi bliski w wieku lat 30. Myślę, że to kwestia indywidualna każdego z nas. Ale podróżować bez wątpienia warto.

Zna pan język hiszpański. Czy to był jeden z powodów pana wyboru kierunku poszerzania wiedzy i trenerskiego stażu w Villarreal?
Od kiedy piłka hiszpańska weszła na szczyt, a równocześnie do Polski zaczęli przyjeżdżać trenerzy i zawodnicy z Hiszpanii, postanowiłem, że coś z tym faktem trzeba zrobić i się podszkolić. Kilka dni temu wymieniałem uwagi z jednym z trenerów, który przesłał mi materiały w języku hiszpańskim. Skończyliśmy naszą rozmowę puentą, że hiszpański to język futbolu. Wiedza hiszpańskich trenerów jest bardzo duża. Myślę, że gdybym posługiwał się tam językiem angielskim, skorzystałbym z tego w mniejszym stopniu.

Kończąc zapytam o trenera Piotra Stokowca. Współpracujecie już w czwartym kolejnym klubie. Czego trener Stokowiec wymaga od pana? W czym tkwi sekret dobrej współpracy?
Bardzo dobrze się rozumiemy, co wcale nie jest takie proste. Jesteśmy zgrani. Pracujemy w szybkim tempie, nie ma wiele czasu na wątpliwości i dlatego podstawą jest dobra komunikacja, zrozumienie i zaufanie.

Co się musi stać, by zaczął pan pracować samodzielnie?
Mam już licencję UEFA Pro, na razie czuję, że jestem w dobrym miejscu, cały czas się rozwijamy jako sztab, coś wspólnie osiągamy. Staram się w siebie inwestować i cieszyć się tym. Zobaczymy, kiedy będę mógł to wykorzystać. To raczej kwestia bycia gotowym, pewnej dojrzałości, niż tego, że ja sobie określę, co będę robił za 3 lata. Najważniejsze by być dobrym trenerem.

Nie ma pan wątpliwości co do wyboru zawodu?
Żadnych.

Całość wywiadu d;a Dziennika Bałtyckiego